van patrick hoor ik dat de kleine joris toch is overleden. hij is maar 8 jaar geworden. joris had leukemie en op zijn dagboek hielden zijn ouders alles bij wat hem overkwam en hoe het ging. waarschijnlijk ook in een stille hoop dat hij het zelf nog eens zou kunnen lezen. niet dus. maar ik las er geregeld en las over alle behandelingen die hij kreeg. onder andere zware chemokuren. een paar dagen geleden schreef ik over J. die longkanker heeft. hij kreeg een week of 8 geleden te horen dat hij nog 3 tot 6 maanden te leven zou hebben. het was al uitgezaaid in het beenmerg. afgelopen week kreeg hij echter enorm optimistisch nieuws, omdat de scan duidelijk liet zien dat de tumor verkleind was. de tussentijdse scan werd puur uit niwusgierigheid gemaakt omdat de foto al liet zien dat de longen beter leken. dat zet je toch weer aan het denken. ik dacht aan het begin van het traject dat de chemo nutteloos zou zijn in dit stadium. en zie.. het lijkt nu toch opeens heel positief. zo is Joris waarschijnlijk ook aan de behandelingen begonnen. je hoopt altijd op een positief effect. maar achteraf gezien kan je je afvragen of het goed is geweest in het geval van Joris. alle ellende die hij heeft moeten doormaken. toch allemaal voor niets. voorstanders zullen dan zeggen dat hij toch nog langer heeft geleefd dan zonder. ja wellicht. maar met welke kwaliteit?
het zet je wel weer aan het denken allemaal. ik ben zo ontzettend benieuwd of ik nu volgend jaar ook nog over J schrijf, dat het zo goed gaat met hem en hoe goed het was dat hij aan de kuur is begonnen.
ik weet het niet. zelf moet ik volgende week voor het borstkankeronderzoek. ik ga er van uit dat het niets is. hoewel ik niet goed zit qua erfelijke aanleg en andere problemen. wat ik zou doen? ik heb geen idee.
Antwoorden: 5 reacties
Nu weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen.
Gepost door Patrick op 02/11/2003 07:22 PM
Slik... Ik zal in ieder geval heel hard voor je duimen als je je borstonderzoek krijgt.
Gepost door carin op 02/11/2003 07:37 PM
Twee kikkers vielen in een grote plas melk waar ze niet uit konden. De ene kikker gaf het op en verdronk. De andere hield vol en bleef zwemmen. Hij redde zijn leven door op de klont boter die ontstond te klimmen.
Gepost door guus op 02/11/2003 08:50 PM
Lieve Mariette, ik liet je van de week al weten dat ik het ook van heel dichtbij heb meegemaakt, en je weet het niet, het is per persoon zo verschillend wat men wil! Mijn stiefvader was aardig wat ouder dan mijn moeder is, er zat 27 jaar leeftijdsverschil tussen, waardoor mijn stiefvader bij het constanteren ervan en geen hulp door operatie meer mogelijk... heeft besloten om 1 radio therapie kuur te doen om het in te capselen en daarna te besluiten door te gaan met chemo of niet. Mijn stiefvader zei na deze radio therapie (wat hezelfde na effect heeft als een chemo kuur voor wekenlang), dit wil ik niet! Ik heb een mooi leven gehad, laat mij maar zijn zoals ik ben en voor zolang ik kan, en heeft meteen een euthanasie verklaring laten opmaken. Lange tijd heeft hij ook geweigerd om tussendoor foto's te laten maken om te zien hoe het gevorderd was of juist niet misschien, en heeft nog anderhalf jaar lang kunnen genieten en is langzaam aan te bed gekomen en is op een mooie dag in augustus heel rustig heen gegaan, omdat mijn moeder zei, het is goed zo! Hij is echt met een enorme rust op zijn gezicht begraven......
Gepost door *S*uusje op 02/11/2003 10:41 PM
Veel kan ik niet voor je doen, zelf moet je gaan ena lles door maken, ik wil je even laten weten dat ik veel aan je denk en heel hard duim en hoop dat goed zal zijn.
Gepost door Linda op 02/11/2003 10:48 PM