zaterdag, 22 oktober 2005
buren enzo
hoe kan het toch altijd, dat ik wel mensen help, en wanneer ik zelf eens iets van iemand vraag, dat ik daar dan voor moet betalen? een van mijn buren werkt vaak in tuinen. hij staat dan opeens met een lijstje voor mijn deur, of ik even wil uitrekenen wat hij kan vragen aan de hand van het aantal uren. geen probleem natuurlijk, dat doe ik even. ook als hij voor me staat met een brief die ik even uit moet tikken doe ik dat. en een gevangen vogel waar ik even naar moet kijken? tuurlijk, ik trek meteen mijn jas aan en kom even kijken. maar als hij me zelf aanspreekt op mijn leilinden en hij me aanbiedt om het even bij te snoeien dan gaat het toch anders. in mijn afwezigheid snoeite hij braaf de linden (waar zijn ze? ik hoop dat ze terugkomen in de zomer) en snoeit de haag. schots en scheef, geen gezicht. maar de grote grap komt nog. hij gaat braaf de uren declareren bij mij. en dan nog langzaam werken ook :-( les: gewoon niets meer doen voor de goede man.
overigens schiet me een herinnering te binnen. hij vroeg ooit aan de aannemer die mij bij aan het werk was om even de dakgoten leeg te maken 'omdat de aannemer toch een ladder bij zich had'. de aannemer presenteerde hem doodleuk meteen de rekening. tsja, wat verwacht je dan. als je een professional iets vraagt, dan kan je niet verwachten dat het opeens gratis is natuurlijk.
merkwaardige man.
gepost door mariette op
12:01 PM
zondag, 16 oktober 2005
zonder woorden
koffer is er inmiddels weer, en ik kan dus lekker gaan slapen.
gepost door mariette op
08:08 PM