zaterdag, 19 juni 2004
bek houden
inmiddels zit de eerste week bijeenkomsten erop en hebben we de evaluatie achter de rug. ik heb vooral geleerd dat ik mijn bek moet houden. vooral geen eigen mening naar voren brengen. en als de docent zegt dat iets zwart is, moet ik vooral niet gaan vragen of het niet misschien toch grijs zou kunnen zijn. enfin, nu weten we dus hoe het komt dat artsen altijd denken dat ze gelijk hebben. ze krijgen het met de paplepel ingegeven. de dokter heeft gelijk. immers: de opleider had ook gelijk, en daar mocht je niets tegenin brengen.
alles waar ik zo van gruw in de medische stand komt naar boven.
vooral onder het maaiveld blijven. hebben ze ook geen last van je. zoiets als deze prairiehond, alleen moet hij nog ff wat lager gaan want zijn kopje is ook nog te hoog.
nog een week te gaan. ben benieuwd waar ze volgende week mee komen. ik zal heel erg mijn best doen in ieder geval. hoewel je je ook kunt afvragen of dit uit te houden is.
gepost door mariette op
10:50 AM
donderdag, 17 juni 2004
jezellf op video zien
zojuist naar een video gekeken die gisteren gemaakt werd. een gesprek oefenen. best interessant om te kijken. hoe je zit, hoe je beweegt (of niet). jammer genoeg kon ik niet duidelijk zien hoe ik nou precies keek, want daar was de camera niet goed op gericht. twee gesprekken bekeken, tweede duidelijk alweer beter dan de eerste. losser, zelfverzekerder en minder statisch. lastig hoor. ik moet nog veel leren. maar goed.. ben benieuwd wat ze er morgen van zeggen. wel gek om zo kritisch naar jezelf te loeren.
gepost door mariette op
08:03 PM
wesp
zal wel geen wesp zijn, maar eng istie wel
gepost door mariette op
12:41 PM
doktertje spelen
gisteren weer een bijeenkomst gehad. deze keer ging de communicatie iets beter. wat wel opvallend is, is het feit dat de 'docent/beoordelaar' (zelf chirurg) kennelijk veel rollen kan spelen. voor de bijeenkomst sprak ik met hem over fotografie. dat is een hobby van de goede man. dat gesprek verliep op zich wel aardig, maar hij was wel aan een stuk aan het woord, en was totaal niet geinteresseerd in mijn materiaal, of mijn ervaringen met fotografie. zou dat ook zo zijn met zijn patienten? tijdens de gesprekken roept hij ook vaak 'dat er naturlijk hier geen patienten zijn', (was bedoeld om aan te geven dat bij lichamelijk onderzoek van deze groep mensen niets te horen zou zijn over de longen en het hart) en dat 'niemand hier natuurlijk astma heeft'. merkwaardig. waarom plakken artsen toch meteen een sticker en gaan daar dan ook maar gemakshalve van uit? dat is nou juist datgene waar ik me aan stoor bij artsen. het gemak waarmee dingen worden aangenomen, en waarmee verder denken bij voorbaat uitgesloten lijkt te zijn.
na het gesprek over fotografie begon de bijeenkomst natuurlijk weer, en ogenblikkelijk was de communicatie weer anders. zijn andere rol blijkbaar. waarom moeten mensen toch altijd een rol aannemen? als het werk kennelijk zo tegen iemands natuur ingaat, zou je je kunnen afvragen of dat dan wel de geschikte taak voor iemand zou zijn.
ik weet het niet. ik raak verward door dit soort dingen. kennelijk is het vak 'arts zijn' toch voor veel mensen meer dan kennis hebben over een lichaam en daar mensen mee helpen. het is een bolwerk van machtsposities, frustraties, rollenspelen. althans, dat was mijn mening en wordt alleen maar versterkt door wat ik meemaak en zie momenteel.
er is immers ook geen vak te bedenken waar iemand zo weinig op zijn fouten wordt afgerekend. natuurlijk zal een goede arts bij zijn eigen fouten stilstaan en ervan leren, maar in bijna ieder vak zal je op het matje geroepen worden bij een fout. medici niet. sterker nog, die dekken elkaar door dik en dun.
merkwaardig wereldje.
het is misschien maar goed dat de meeste ziekten vanzelf overgaan.
gepost door mariette op
12:36 PM
dinsdag, 15 juni 2004
kcommunikcatie
vandaag een eerste bijeenkomst gehad. een mengeling van een beoordelingsronde en een cursus. deels gaat dat over communicatie, attitude en omgaan met mensen. en dat wordt dan gegeven door iemand die alles laat zien waar ik zelf nou net zo van gruwel. dat viel dus allerminst mee :-( zo wil ik het dus niet, en ik hoop ook dat ik niet zo op andere mensen over kom. de intro ging al verkeerd wat mij betreft. ik had me nog zo voorgenomen maar de helft te vertellen van wat ik heb gedaan en doe. dat heb ik dus niet gedaan, want je verloochent jezelf daar immers ook mee, door de helft weg te laten. maar goed. mensen lijken dan soms wat verbaasd te kijken. daarna beantwoordde ik kennelijk iets voor mijn beurt. ik was me daar niet van bewust, maar ik werd krachtig terecht gewezen met een 'heet jij R'. merkwaardig, dat kan ook anders volgens mij onder volwassen mensen, en zeker tijdens een ochtend die deels over prettige omgang met mensen gaat. toegegeven.... de vraag ging toevallig over hartkleppen, maar toch. nee, ik heb geloof ik niet een erg beste indruk gemaakt. ik kon geen wijs uit de vierkantjes, streepjes en rondjes die een van de docenten achter iedere naam kladderde tijdens de intro. ook al zoiets waar ik een hekel aan heb. grrrr
ik geloof dat ik de komende jaren vooral mijn mond moet houden. niet teveel opvallen, niet teveel tegen de draad in.
ik heb bij het vervolg van de ochtend ook braaf alles in de praktijk gebracht wat ik geleerd heb tijdens een van mijn andere studies. hoofd een beetje scheef, ogen een beetje opensperren en met open geinteresseerde blik de kamer 'inblikken'. ja hoor, kan ik ook allemaal. beetje nederige blik ook. af en toe instemmend knikken alsof je iets nieuws hoort.
gatsie. wat een ochtend. one down, 7 to go
gepost door mariette op
01:21 PM